Vandaag een heuse primeur! Ik, Stephan Timmers, formuleer een compleet nieuwe definitie van de horizon! En dat is hard nodig, want wat is nou eigenlijk dat typische, horizontale lijntje daar ergens in de verte?
De scheiding tussen hemel en aarde. Hoe ver je kunt kijken. De kim. En… de ooghoogte. Zo veel mensen, zo veel definities van de horizon. Daarom heb ik vandaag dit bijzondere blog geschreven. Ik heb vandaag namelijk een wel heel bijzondere primeur: een volledig níeuwe definitie van de horizon!
Horizon-taal
Ja, en dat heeft er álles mee te maken dat dat wat de horizon nou precies is, dat dát voor veel mensen volstrekt duidelijk is. Ik noem een paar voorbeelden die ik op internet vond:
‘De horizon? Dat is de scheiding van hemel en aarde, he…’
‘De horizon? Dat is hoe ver je kunt kijken, ook wel de ‘kim’ genoemd.’
‘De horizon? Dat is de ooghoogte! Ja, hoe hoger je staat, hoe verder je kijkt!’
… de óóghoogte?! Bij mij is de ooghoogte geen lijn, maar gewoon 1 meter 85. Hoe dan ook: ík heb online nérgens een goede definitie kunnen vinden. En dus maak ik er zelf één. En dan gaan we maar beginnen bij het begin: … wat zíen we nou eigenlijk, daar in de verte?
Op verkenning
Stel: ik zit in een raket vanuit de ruimte op weg naar de aarde. Kijk, dít is de aarde, en dít ben ik. En ik kijk naar de aarde. Dan zie ik dus dít, de aarde is hier een cirkel. En dat komt doordat dit stukje, aan de rand van de aarde, prima kan zien van deze afstand. Maar ook dit stukje kan ik nog zien. En híer komt er een stukje wiskunde bij kijken. Zo’n lijn, die vanuit mijn oog langs het aardoppervlak loopt, dat noem je een raaklijn.
Nu ga ik met mijn raket wat meer richting de aarde. Kijk! Ik ben al een eind op weg, bijna thuis! Nu zie ik dít, eigenlijk wat ze vanuit het International Space Station zien. Een groot, gekromd aardoppervlak. Maar… die kromming is nog steeds onderdeel van die cirkel! Ik kan alleen niet meer de héle cirkel zien, want de aarde is nu te dichtbij en véééél te groot voor mijn ogen alles te zien.
Ik daal nog een stukje. Kijk! Nu sta ik met mijn raket bijna op de grond. En nu is de horizon nog steeds een beetje gebogen, maar hij wordt steeds rechter. Nou, vooruit dan…
… ik ga landen! En nú, nú is die kromming van de aarde, die cirkel die we aan het begin nog hadden, een rechte lijn geworden! Zie het maar alsof ik nu bijna ín die cirkel sta waar we mee begonnen.
De definitieve definitie
Ja, bíjna, he. Want ik zit met mijn ogen nog steeds bóven het aardoppervlak. Maar het líjkt nu wel alsof het een rechte lijn is. En we hebben net gezien waar die rechte lijn door bepaald wordt. En dát, DÁT is mijn nieuwe definitie van de horizon, namelijk:
“De oneindige verzameling raakpunten vanuit je oog aan het aardoppervlak!”
Maar… wat betekent dat voor de tekeningen die jullie thúis kunnen maken? Nou, best veel! Tot nu toe maakte ik namelijk alleen maar tekeningen met een rechte horizon… maar ter afsluiting van deze blog maak ik graag een voorbeeld van een gekromde horizon:
